نور در عالم هر چه هست از سوختگان است که برون می تابد ،و دل تا در راه عشق نسوزد کجا نور یابد ،
که نور در این عالم هرچه هست از سوختگان است.شمع میسوزد و نور می بخشد وپروانه که نور را می شناسد ،
بی پروا دل به سوختن می سپارد و جان بر سر این معرفت می نهد.
واز همین است که او را (( پروا ،نه))خوانده اند،
چرا که اورا از این سوختن پروایی نیست.« شهید آوینی »
