● رایحه ●

 حاج شیخ عبدالکریم حائری (ره) را در حرم امام حسین(علیه السلام) دیدند که گریه می کند و به امام می گوید: آقا جان من مجتهد شده ام، ولی می خواهم آدم بشوم

گفتند: ملا شدن چه آسان، آدم شدن چه مشکل.

 حاج شیخ عبدالکریم حائری (ره) فرمودند: ملا شدن چه مشکل آدم شدن محال است. این به خاطر این است که ما در فکر آدم شدن نیستیم. دعا کنید آدم شویم و بمیریم. برسیم و بمیریم. دعا کنیم بارِمان را به مقصد برسانیم و بمیریم.
شخصی وارد روستایی شد، دید همه قبرها جلوی درِ خانه هاست و سِن مرده ها کم است؛ یکی شش ماه، یکی یک سال، یکی سه سال، یکی ده روز. از شخصی پرسید: جریان چیست؟ در جواب گفت: ما اینجا مرده ها را جلوی خانه دفن می کنیم که هر روز وقتی از خانه بیرون می آییم، به یاد مرگ و آخرت بیفتیم و از خدا بترسیم و در روز، حواسمان جمع باشد و کارهایمان را میزان کنیم و این که می بینی عمرها کم است، علتش این است که ما عمر را از روزی حساب می کنیم که شخص بیدار شود و خودش را بشناسد (و دست از گناه و معصیت بکشد).
 اگر این طور باشد، عقیده من این است که ما غالباً سقط جنین شده ایم و اصلا عمری نداریم. دعا کنید بیدار شویم و بفهمیم و بمیریم، و بفهمیم از کجا آمده ایم و در کجا هستیم و به کجا خواهیم رفت. حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: «رَحِمَ اللّهُ اِمْرَاً عَلِمَ مِن أینَ وَفی أینَ وَ إلی أینَ»
 گاهی وضو بگیر و رو به قبله بنشین و تسبیح را بردار و صد بار بگو: «من کی هستم».
حضرت امیر مؤمنان علی(علیه السلام) فرمودند: تعجب می کنم از کسی که به دنبال گمشده خویش می گردد، ولی به دنبال خودش نمی گردد.
ما خودمان را گم کرده ایم. تا به حال گشته ای خودت را پیدا کنی؟
 تو شاه جواهر ناسوتی خورشید مظاهر لاهوتی
صد ملک زبهر تو چشم براه ای یوسف مصری به درآی ازچا
 تا والی مصر وجود شوی سلطان سریر شهود شوی
در روز الست بلی گفتی امروز به بستر لا خفتی
 نه اشک روان نه رخ زردی  الله الله تو چه بی دردی
یکدم به خود آی و ببین چه کسی به چه بسته دلی به که همنفسی

صد شکر که عمری ز تو گفتیم و شنیدیم
هر سو نگریدیم گل روی تو دیدیم
هر جا که نشستیم به بام تو نشستیم
هر سو که پریدیم به بام تو پریدیم
عطر تو پراکنده شد از هر نفس ما
هر گه به سر زلف سخن شانه کشیدیم
ز آن روز که گشتیم ز مادر متولد
از ماذنه‌ها روز و شب اسم تو شنیدیم
مرگی که به پای تو بود زندگی ماست
ماییم که در موج عزا عید سعیدیم
تا بودن ما نام محمد به لب ماست
روزی که نبودیم به احمد گرویدیم
آب و گل ما را که سرشتند ز آغاز
آغوش گشودیم وصالش طلبیدیم
ز آن باده که در سوره‌ی زیبای محمد
اوصاف ورا گفته خداوند چشیدیم
آن باده که از ساغر فیض ازلی بود
سرچشمه‌ی آن کوثر و ساقیش علی بود
روزی که عدم بود و عدم بود و عدم بود
نه ارض و سما بود نه لوح و نه قلم بود
تسبیح خدا در نفس پاک محمد
لب‌های علی هم سخن ذات قدم بود
روزی که گل آدم خاکی بسرشتند
آدم به تولای علی صاحب دم بود
از خاک قدم‌های علی کعبه بنا شد
او را نتوان گفت که نوزاد حرم بود
روزی که کرم بود دُری در صدف غیب
والله علی قبله‌ی ارباب کرم بود
بر قلب علی علم خدا از دل احمد
چون سیل خروشنده روان در دل یم بود
در بین رسولان که به عالم علم استند
نام نبی و نام علی هر دو علم بود
در جوف نبی دید نبی حمد خداوند
با نعت وی و مدح علی ذکر صنم بود
بالله تجلای نبی مطلع الانوار
والله تولای علی فوق نعم بود
خلقت چو خدا خالق بخشنده ندارد
خالق چو نبی و چو علی بنده ندارد

 

گفتم:خسته ام!
گفت: لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ از رحمت خدا نا امید نشید(زمر/53)
گفتم:انگار، مرا فراموش کرده ای!
گفت:  فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152)
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفت: وَمَا یدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا تو چه می‌دانی! شاید موعدش نزدیک باشد (احزاب/63)
گفتم:تو بزرگی و نزدیکیت برای منِِِ کوچک، خیلی دوره! تا آن موقع چه کار کنم؟
گفت:  وَاتَّبِعْ مَا یوحَى إِلَیکَ وَاصْبِرْ حَتَّى یحْکُمَ اللَّهُ کاراهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند (یونس/109)
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچک است یک اشاره‌ کنی تمامه!
گفت: َعسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216)گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل— اصلا چطور دلت می آد؟
گفت:إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ خدا نسبت به همه‌ی مردم - نسبت به همه – مهربان است (بقره/143)
گفتم: دلم گرفته
گفت: بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیفْرَحُوا (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند (یونس/58)
گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله
گفت: إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ المُتَوکِّلینَ خدا آنهایی را که توکل می‌کنند دوست دارد (آل عمران/159)
گفتم: خیلی چاکریم!
گفت: و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره بعضی از مردم خدا را فقط به زبان عبادت می‌کنند. اگه خیری به آنها برسد، امن و آرامش پیدا می‌کنند و اگر بلایی سرشان بیاید تا امتحان بشوند، رو گردان میشوند. خودشان تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنند (حج/11)
گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم ؛
گفت: فَإِنِّی قَرِیبٌ من که نزدیکم (بقره/186)
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم— کاش می‌شد به تو نزدیک بشوم
گفت: وَاذْکُرْ رَبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعًا وَخِیفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ
هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205)
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفت: أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ  دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟! (نور/22)
گفتم: معلومه که دوست دارم مرا ببخشی
گفت: وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیهِ پس از خدا بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید (هود90)
گفتم: با این همه گناه— آخر چه کاری می‌توانم بکنم؟
گفت:  أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِه گر نمی‌دانید خداست که توبه را از بنده‌هایش قبول می‌کند؟! (توبه/104)
گفتم: دیگر روی توبه ندارم
گفت: اَلله اَلعزیزُ العلیمُ  غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ
ولی) خدا عزیزو دانا است، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/3-2)
گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟
گفت: إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا
خدا همه‌ی گناه ‌ها را می‌بخشد (زمر/53)گفتم: یعنی اگر بازهم بیابم؟ بازهم مرا می‌بخشی؟
گفت: وَمَنْ یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ
به جز خدا کیه که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/135)
گفتم: نمی‌دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتشم می‌زند؛ ذوبم می‌کند؛ عاشق می‌شوم!— توبه می‌کنم
گفت: إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم آنهایی که پاک هستند را دوست دارد (بقره/222)
ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفت:  أَلَیسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ
خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/36)
گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می‌توانم بکنم؟
گفت:ُوَ الَّذِی ینَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیاتٍ بَینَاتٍ لِیخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ
ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا
نسبت به مؤمنین مهربان است. (احزاب/43-41)
گفتم: هیچ کسی نمی‌داند تو دلم چه می‌گذرد
گفت: أَنَّ اللَّهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ
خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24)
گفتم: غیر از تو کسی را ندارم
گفت : وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ
و ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق/16)
تنظیم برای تبیان: شکوری

زیباترین بانوی هستی
شاید با دیدن این عنوان، گمان کنید می خواهم راجع به شایسته ترین دختر دنیا و یا همان "ملکه زیبایی" مطلبی بنگارم، اما نه! می خواهم
زیباترین بانوی هستی را معرفی کنم. نه ملکه زیبایی جهان را.
شاید نخستین پرسش شما این باشد: فرق میان این دو چیست؟
ابتدایی ترین پاسخ آن است که ملکه زیبایی، نقش و نگاری ظاهری است که فقط در افسانه ها و رویاهای پوچ، یافت می شود، شاید بخت
برگشته ای او را بیابد و یا در آرزوی لقای او چون تشنه کامی که در رویای سراب صحرانوردی می کند بمیرد.
اما زیباترین بانوی هستی؛ اینک در کنار توست و یا شاید در کنار تو بوده است و هم اکنون دیگر نیست. دور و برت را خوب نگاه کن شاید او را
بیابی، چهره معصومانه ای دارد، دلی به سادگی زلال آب، همراه اوست، همیشه حزنی در دل دارد! می دانی چرا؟ برایت می گویم: یادت
می آید وقتی کوچک بودی، بازی می کردی و زمین می خوردی می گفت: مادر به قربان تو، چرا رنجیدی؟ چرا آب در دلت لرزید؟ادامه مطلب...

تفاوتهای روانشناسی و بیولوژیکی زنان و مردان
تفاوت های زنان و مردان از لحاظ متون دینی و روانشناختی
تفاوتهای بیولوژیکی
نـه تـنـها سـاخـتـار مغز زنان و مردان با یکدیگر متفاوت می باشد، بلکه مـردان و زنان از مغزشان بطـرز مــتفاوتی استفاده می کنند. در مغز زنان اتصالات و ارتباطات بیشتری بین دو نیمکره چپ و راست وجود داشـته کـه بـه آنــها این  توانایی را می دهد تا از مهارت گفتاری بهتری نسبت به مردان برخوردار باشند. از طرف دیگر در مردان ارتبـاط کمتری بین دو نیمکره مغزشان وجود داشته و به آنها این قابلیت را میدهد تا دارای مهارت بیشتری در استدلالهای انتزاعی و هوش دیداری-فضایی باشند. ادامه مطلب...